Ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί όταν είμαστε με το ταίρι μας δεν έχουμε κάτι να πούμε, αλλά στο κινητό μιλούμε μαζί του με τις ώρες. Γιατί όταν καθόμαστε μπροστά στο ΠιΣΙ (sic) κάνοντας ώρες τσάττινγκ (sic), βγάζουμε έναν εαυτό τον οποίο ούτε κι εμείς αναγνωρίζουμε αργότερα που διαβάζουμε τα λογκ φάιλς (πολύ sic σήμερα). Τελικά, όσο πιο πολλά στοιχεία της προσωπικότητάς μας κρύβουμε τόσο πιο επιθετικοί στη συμπεριφορά μας γινόμαστε. Όταν η επικοινωνία είναι ελλειμματική και περιορίζεται σε κάποια μόνο από τα πρωτόκολλά της, τότε το κενό που παραμένει αυτοσυμπληρώνεται από τα δικά μας.
Ας γίνω κατανοητός. Μιλώ με μία πχ. naziara στο τσατ (sic) και με έναν ntalikeri. Εφόσον δεν τους έχω δει ποτέ, δημιουργώ μία εικόνα για τον καθένα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, η οποία συμμετέχει στην επικοινωνία όπως ακριβώς αν τον/την έβλεπα. Για του λόγου το αληθές, μιλήστε σε ένα τσατ πότε με το ψευδώνυμο Μπάμπης και πότε με το ψευδώνυμο Ρίτα, και παρακολουθήστε διακύμανση της επικοινωνιακής συμπεριφοράς του συνομιλητή σας.
Οι μεγαλύτερες παρεξηγήσεις στις οποίες έχω συμμετάσχει, έχουν γίνει με τη χρήση ΕςΕμΕς. Έχει κι αυτό την εξήγησή του. Πέρα του γεγονότος της απουσίας του συνομιλητή από μία εμβέλεια πρωτογενούς επικοινωνίας, υπάρχει επιπλεόν η διαφορά χρονισμού των απαντήσεων (ταιμινγκ (sic)), όσο και ο περιορισμός της έκφρασης σε αριθμό χαρακτήρων. Σκεφτείτε την πρόταση «an 8eleis ela sto party», βάζοντας διάφορα σενάρια στο μυαλό σας σχετικά με την ψυχολογία του συνομιλητή σας τον οποίο δε βλέπετε. Μπορεί πχ. να είναι ειρωνικό, επιθετικό, τρυφερό, γλυκό, αδιάφορο, ερωτικό κλπ. Εδώ, η φέρουσα ψυχολογία του μηνύματος συμπληρώνεται από τη δική μας στιγμιαία συναισθηματική κατάσταση (έρωτας, αγάπη, ενοχές, κακία, αδιαφορία κλπ.).
Δεν θα σας κουράσω περισσότερο, απλά θα τοποθετηθώ λέγοντας ότι η φύση μας έχει προικίσει με ένα πλήθος από επικοινωνιακές δικλείδες ασφαλείας. Η ανασφάλειά μας προέρχεται από την παράκαμψη των δικλείδων αυτών και αυξάνεται σε ένταση και σε συχνότητα ανάλογα με το σύνολο των δικλείδων που έχουν παρακαμφθεί. Το έλλειμμα επικοινωνίας τείνει να παρουσιαστεί ως θεματοφύλακας της προσωπικής ελευθερίας.
«Έρχονται εποχές που ο άνθρωπος θα ερωτεύεται την αποτύπωση της υπολειμματικής εικόνας του άλλου στον εγκέφαλό του, δηλαδή τον εαυτό του…
Έρχονται εποχές που ο άνθρωπος θα μισεί την αποτύπωση της υπολειμματικής εικόνας του άλλου στον εγκέφαλό του, δηλαδή τον εαυτό του…»
Η φωτό είναι δανεισμένη από το δικτυακό τόπο todayandtomorrow.net.
Stavmanr's Weblog 